επιφάτνιος

-ο (AM ἐπιφάτνιος, -ον)

νεοελλ.

επιφατνίδιος

αρχ.

(κατά τον Ησύχ.) «ἐπιφάτνιος

ὁ ἑωσφόρος ἀστήρ».

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + φάτνη].